Trainingen gingen meestal wel door. Als de velden echt onbespeelbaar waren, weken we uit naar het handbalveld. We speelden zelfs op de parkeerplaats. Er werden dan bouwlampen opgehangen om nog enigszins te kunnen zien wat we deden. Het handbalveld en de parkeerplaats waren niet ideaal. Bij ijzel was het levensgevaarlijk. IJzel is een laagje ijs dat ontstaat bij regen of optrekkend vocht op een bodem die op of onder het vriespunt is. Ik veronderstel dat iedereen nog weet wat ijs is. Je kon op de parkeerplaats van Haasbroek zelfs schaatsen op ijzel. Dat kwam echter niet veel voor. Toen Meerburg als een van de eerste clubs in Nederland een kunstgrasveld kreeg, trainden we daar af en toe als onze trainingsvelden, het handbalveld en de parkeerplaats afgekeurd werden.
Er lag zowaar wel eens sneeuw. Dat zijn stukjes ijs die in witte vlokken in de winter uit de lucht komen vallen en op de grond blijven liggen als de temperatuur onder het vriespunt is. Als er sneeuw op het voetbalveld ligt, kun je de lijnen van het veld niet meer zien. Je tekende dan met warm water groene lijnen van gras in de sneeuw en we speelden met een oranje bal, want een witte kon je niet goed zien.
Op zondag hebben we wel eens een schaatstocht als alternatieve training gedaan. Vanaf de Noord-Aa naar Stompwijk, het Balkengat over en dan via de Meerburgerwetering naar de Oude Rijn waar we rechtsaf de Weipoortse Vliet namen terug naar de Noord Aa. Onderweg dronken we kruidenbitter vanuit onze veldflessen. Aan het einde op het meer stonden vrijwilligers klaar met chocomel en broodjes bal.
Bij vorst kleed je je warm aan met maillot, stevige jas, muts, sjaal en handschoenen. Dat ziet er onnozel uit op een voetbalveld. Toch is hoe het er uitziet ondergeschikt aan het comfort dat je er van hebt. Naast de warmte biedt de dikke kleding ook bescherming bij de eventuele onzachtzinnige valpartijen op bevroren ondergronden waarover ik al vertelde. Het kwam wel voor dat je je gaandeweg een training ontdeed van wat kleding omdat je door de inspanning toch wat warmliep. Kijk, teveel kleding aan was namelijk weer onhandig. Je liep het risico oververhit te raken bij inspanning. Dan kon je een paar maatregelen treffen. Bijvoorbeeld wat kleding uittrekken, maar ook stoppen met voetballen en water drinken behoorden tot de mogelijkheden. Ik leerde in die tijd dat zogenaamde luie voetballers niet alleen uit pure luiigheid tamelijk traag en ongeïnteresseerd overkwamen. Je had hun rode hoofden en jeukende warmtebulten op hun benen en rug moeten zien na een training bij vorst. Ik ben blij dat het zo ver nooit kwam bij mij. Ik was dan ook geen luie voetballer.
Het lijkt wel of de dagen rond kerstmis steeds donkerder worden als je ouder wordt. Het lijkt ook wel alsof het steeds warmer wordt.
