Hoe rolde het roze speeltuig? SJZ VR1 Kampioen in de 4e klasse C!!!

Er zijn mensen die geloven in sprookjes. Er zijn mensen die bijgelovig zijn. Er zijn mensen die 
goedgelovig zijn. Zelf heb ik altijd het geloof gehad in het fantastische team dat in de wat 
onpersoonlijke Voetbalapp SJZ VR1 heet. Ik neem jullie in vogelvlucht mee in de ontwikkelingen van het afgelopen seizoen.Nadat we de 3 bekerwedstrijden met glans gewonnen hadden, begonnen we vol goede moed aan de competitie. Op 25 september traden we thuis aan tegen Nieuwkoop VR1, en de eerste klap werd uitgedeeld: een overtuigende 4-1 zege en de eerste 3 van de uiteindelijk 58 te behalen punten waren binnen. De drie daaropvolgende wedstrijden werden ook gewonnen en hoewel het spel nog niet helemaal naar iedere tevredenheid was, waren de resultaten dat wel. Nu vier wedstrijden waren we daarmee de trotse koploper, maar het was ook duidelijk dat er meer teams waren die hun wedstrijden makkelijk wonnen. In de vijfde wedstrijd kwam het laaggeplaatste Siveo ’60 VR1 op bezoek. Wat een moeite hadden wij met deze tegenstander. Een paar misverstanden onzerzijds betekende direct 2 tegendoelpunten, terwijl de keepster van de tegenstander werkelijk elke bal die het net dreigde te raken wist tegen te houden. En we hebben heel wat pogingen gedaan tijdens die wedstrijd. We kwamen niet verder dan 2-2 en zoals elke topsporter doet als er een tegenvallend resultaat gehaald wordt, baalden ook wij enorm van dit matige resultaat. Een week later stelden we gelukkig weer orde op zaken door DSO VR1 met 3-7 te verslaan. Dat gaf de burger en burgerinnen weer moed. Zoveel moed zelfs dat in de week erna het toch wel enigszins gevreesde Bernardus VR1 met maar liefst 0-9 aan de zegekar werd gebonden. Deze wedstrijd tegen Bernardus vond ik persoonlijk één van de beste van het seizoen, maar er volgden er nog meer…. maar daarover later meer. De genoemde zegekar werd intussen steeds zwaarder en gelukkig regelde vader Theo een tractor omdat de kar niet meer zo eenvoudig door de meiden zelf te trekken was. De last van de zware zegekar had tot gevolg dat we een week later in een guur en koud Woubrugge een 2-0 voorsprong niet ‘naar huis’ konden brengen en uiteindelijk moesten we blij zijn met een punt.
Inmiddels was het december en Corona zorgde ervoor dat het iedere week spannend was of er wel 
gespeeld kon worden. Toch konden en mochten we op 4 december thuis aantreden tegen 
Hazerswoudse ‘Boys’ VR1. SJZ VR1 had zich hersteld van de tegenvaller een week eerder en wist 
een 5-1 resultaat neer te zetten. Een week later werd er een bezoek gebracht aan Meerburg, ook 
een team met ambities, zo bleek uit de stand van dat moment. Een dodelijk effectief Meerburg liet 
SJZ alle hoeken van het veld zien en we moesten vlak voor de winterstop ons eerste verlies 
incasseren: het werd maar liefst 5-1!

Tijd voor een pauze dus. We gingen weliswaar als koploper de winterstop in, maar het gevoel was 
door de nederlaag wel enigszins ‘bekoeld’. Na de jaarwisseling werd een aantal wedstrijden 
vanwege Corona niet gespeeld en pas op 12 februari gingen we op bezoek bij ARC. Dit team had 
gedurende het seizoen al diverse opvallende uitslagen op het bord gezet, dus we konden ervan 
uitgaan dat ARC wekelijks met een ander team op het veld stond. We hadden de pech dat ARC die 
zaterdag een topspits had vastgelegd die weliswaar conditioneel nog wat achterstand had, maar die overduidelijk al een tijdje op een veel hoger niveau had gespeeld. We wisten met vele pijn en moeite een 2-2 (wederom 2-2!) uit het vuur te halen, meer zat er echt niet in. In de tussentijd voelden we de hete adem van Zevenhoven VR1 en Woubrugge VR1 in ons nek, en dat gaf toch wel wat druk. Op 
woensdag 23 februari werd de eerste ‘terugwedstrijd’ van het seizoen gespeeld, en nadat we eerder dit seizoen in een zinderende bekerwedstrijd tegen Voorschoten ’97 VR1 al hadden laten zien dat 
avondwedstrijden en SJZ VR1 wel een goede combi zijn, werd op de eerdergenoemde 
woensdagavond DSO VR1 met 9-2 van de mat ‘geveegd’. Ook tijdens deze wedstrijden lieten de 
meiden zien tot welk niveau zij konden komen als alle neuzen en petten goed staan. De wedstrijd 
erna werd revanche genomen op Siveo ’60. Het was weliswaar geen denderende pot, maar als je 
dergelijke wedstrijden winnend weet af te sluiten, dan gaat er langzaam iets van hoop groeien. Die 
hoop werd in de wedstrijden erna behoorlijk de kop in gedrukt. En gelijkspel tegen NSV ’46 VR2 
werd opgevolgd door een 3-1 nederlaag in en tegen Altior VR1. De concurrentie maakte in die 
periode geen fouten en een derde plek op de ranglijst was daarom het gevolg. De wedstrijd erna 
was een avondwedstrijd dus deze werd vol vertrouwen tegemoet gezien. En niet ten onrechte. In 
een fantastische wedstrijd werd er weer een grote zege gehaald tegen een echt niet zo zwak 
Bernardus. 8-2 was de uitslag en die had nog veel hoger kunnen uitvallen. We bleven de 
concurrentie in het vizier houden en met name het doelsaldo van koploper Zevenhoven VR1 was 
een heel stuk beter dan dat van ons. Op maandagavond 25 april kwam de andere concurrent 
Woubrugge VR1 op bezoek en de oplettende lezer ziet direct dat ook dit weer een avondwedstrijd 
was. Hoewel de meningen verdeeld zullen zijn, was deze wedstrijd misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen. Een 4-0 zege maakte dat we Woubrugge wel achter ons zouden gaan houden, 
wetende dat zij op dat moment nog twee keer tegen de koploper moesten spelen. We wisten op dat 
moment ook dat de koploper nog twee keer tegen Woubrugge moest spelen. Verwarrend? Welnee, 
een beetje bijblijven! De vier wedstrijden daarna werd er achtereenvolgens in een erg moeizame pot met 3-2 gewonnen van Hazerswoudse ‘Boys’ VR1, een 6-1 winst zege tegen RCL VR3, er werd 
revanche genomen op Meerburg VR1 door hen met 7-0 te verslaan en een week later werd een 
mooie zege gehaald tegen RCL VR3: 1-8! Met het doelsaldo ging het dus ook de goede kant op, 
hoewel we nog steeds een minder goed doelsaldo hadden dan Zevenhoven VR1, die in de 
tussentijd al de eerste wedstrijd tegen Woubrugge VR1 had gespeeld en met 4-0 gewonnen had. De hoop op het kampioenschap daalde ondanks de eigen overwinningenreeks wel, omdat de 
concurrent ook maar bleef winnen. De achterstand bedroeg 4 punten, met nog drie wedstrijden te 
gaan voor Zevenhoven VR1 en SJZ VR1 moest nog twee wedstrijden spelen, waaronder een keer 
tegen Zevenhoven. 

De apotheose
Tijdens het zeer gezellige weekendje weg met het team stond de wedstrijd Woubrugge VR1 –
Zevenhoven VR1 op het programma. Het weekend kreeg voor SJZ VR1 extra glans omdat 
Woubrugge VR1 de wedstrijd wist te winnen met 1-0! De achterstand werd daardoor nog maar één 
punt en we hadden daarmee het kampioenschap weer volledig in eigen hand. Op dinsdagavond (en ja, u leest het goed: wederom een avondwedstrijd) 31 mei kwam Zevenhoven VR1 op bezoek. Wat 
een finale. Al vroeg in de wedstrijd kreeg SJZ twee grote kansen om op voorsprong te komen, maar 
helaas lukte het niet om de bal erin te prikken. Gedurende de eerste helft merkten we dat we de grip langzaam aan het verliezen waren en dat resulteerde in een doelpunt voor Zevenhoven. De 
teleurstelling was groot toen we de rust in gingen met een 1-0 achterstand. Nu rust werd er uit een 
ander vaatje getapt en daar had de tegenstander geen antwoord op. De achterstand werd 
omgebogen naar een 2-1 eindstand en het kampioenschap was in zicht. Op zaterdag 4 juni diende 
Zevenhoven nog aan te treden tegen ARC VR2. Over die ‘wedstrijd’ is uitgebreid gesproken en ik ga er verder niet meer op in, maar de einduitslag was in elk geval 4-1 winst voor Zevenhoven VR1. En 
ik heb ook nog steeds zadelpijn. Met deze uitslag was Zevenhoven uitgespeeld. SJZ VR1 moest 
nog één wedstrijd spelen tegen ARC VR2 en deze wedstrijd moest gewonnen worden. Alleen dan 
zouden de meiden van dit fantastische team kampioen zijn. Op een zonovergoten Haasbroek kwam 
afgelopen zaterdag een groot aantal vaste en minder vaste supporters kijken naar de 
kampioenswedstrijd. Al na 20 minuten stond de 2-0 voorsprong op het bord en niets leek een mooi 
feestje nog in de weg te staan. Of misschien toch ‘iets’, namelijk een enorm goede spits van ARC 
die eerst de bal met een schitterend schot precies over en achter Femke neerlegde, en vlak voor 
rust strafte diezelfde spits een misverstand in onze achterhoede genadeloos af. 2-2 bij rust en de 
spanning nam weer toe. Zoals wel vaker in de tweede helft wisten we ook afgelopen zaterdag het 
verschil na rust te maken. Een strakke corner van Esther werd uit paniek door een speelster van 
ARC in eigen doel gewangd en niet veel later was het Nienke die na een prachtige aanval tegen de 
voorzet van Geneva kon lopen en de bal perfect in het zijnet plaatste. Na 94 minuten spelen stond 
de einduitslag van 4-2 op het bord en was SJZ VR1 kampioen van de 4e
klasse C!!!! 

Zonder iemand tekort te willen doen wil ik wel een paar namen noemen:
Zo benoem ik Esmee die met haar (volgens mij circa) 40 doelpunten de absolute topscorer is van 
afgelopen seizoen. Lewandowski: eat your heart out…. 
Maar ik wil ook Esther en Lisa bij naam noemen. Zij hebben ook een belangrijke bijdrage geleverd in 
het kampioenschap omdat zij een aantal zeer belangrijke doelpunten hebben gescoord met hun 
fantastische traptechniek. Ook het hoofd van Lisa was daarbij regelmatig ‘nuttig’ voor het team.
Tot slot nog onze aanvoerder Fenna. De statistieken wijzen namelijk uit dat wij veel punten hebben 
laten liggen in wedstrijden waar Fenna niet bij aanwezig was. Het moge duidelijk zijn dat Fenna niet 
meer weg mag volgend seizoen.

Meiden: ik ben ongelooflijk trots op jullie en ben ook niet-normaal-meer zo blij met het 
kampioenschap!! Dank jullie wel voor het mooie seizoen!

Edwin